Na 5 uur gebonkt te hebben in chicken bus van Antigua naar Xela, had ik 2 dingen vrij snel geregeld. Eén: mijn school, waarover zo direct meer, en twee: een weekendhike naar de grootste berg van Centraal-Amerika, Tajamulgo, met een hoogte van 4250 meter. De weekendtrip was met Quetzaltrekkers, een organisatie die allerlei hikes in de omgeving organiseert. Het mooie van deze organisatie is dat de gidsen vrijwilligers zijn en alles wat je betaalt wordt gedoneerd aan een school voor weeskinderen (zie http://www.quetzaltrekkers.org/, klik dan op ‘Guatemala'). De hike was supervet. We begonnen met eeng roep van 28 mensen op 3000 meter hoogte en hebben een uur of 5 gehiked tot 4000 meter (uiteraard met pauzes), waar we ons kamp hebben opzet. Daar hebben we de nacht doorgebracht in tenten. Vervolgens gingen we vroeg slapen om rond een uur of 4 in de morgen gewekt te worden om de laatste 250 meter naar de top te voltooien, voor zonsopgang. Erg mooi, vooral met het wolkendek dat voorbijschuift. Ik denk dat de foto's wel voor zich spreken, het was echt geniaal. Verder ook geen problemen gehad met de hoogte. En daarna weer afdalen, tentenkamp afbreken en weer verder afdalen. Het was een fluitje van een cent ;-).

Sinds vorige week maandag zit ik (vrijwillig) weer in de schoolbanken: ik ben mijn taalcurus Spaans begonnen! De vrijdag voor Tajamulgo had ik een paar scholen bezocht en mijn keus was gevallen op Celas Maya. Het is een schooltje in een mooi gebouwtje met een mooi binnentuintje, leek me wel een prettige leeromgeving. Er zijn ongeveer 30 leraren en studenten kunnen kiezen om 's ochtends (8.00-13-00 uur) of 's middags (14.00-19.00 uur) les te nemen. Mijn lerares heet Ilse en ze is heel leuk. Na een week weet ik al alles over haar ex-man, haar rebellerende dochter van 9, haar voorbeeldige zoon van 10 (allemaals negens op zijn schoolrapport) en dat ze van rum houdt. Mijn eigen Spaans is afgelopen week met sprongen vooruit gegaan. Waar ik voorheen voornamelijk nog in de presente sprak (‘gisteren loop ik op straat'), kan ik nu ook redelijk goed overweg in de verleden tijd. Eigenlijk is al mijn kennis van de Universiteit van Amsterdam nu goed opgefrist, met het verschil dat ik het nu ook daadwerkelijk kan gebruiken om te spreken. De tijd gaat snel voorbij, omdat je veel praat met je lerares over allerhande dingen, veel grammatica oefeningen maakt en stukjes tekst leest. Vijf uur les + een uur huiswerk per dag is wel redelijk intensief (lees: heel vermoeiend), maar het bevalt me erg goed omdat je eigen progressie kan zien. Hopelijk kan ik dit hernieuwde enthousiasme voor school vasthouden! De school organiseert ook activiteiten in de middag en in het weekend.

Intussen verblijf ik ook in een Guatemalteeks gastgezin. Mijn ‘mama' is Doris, een heel lief vrouwtje rond de 50, en haar docher Andrea (29). Vorige was er ook nog een andere student, Matthieu (Haiti), maar die is inmiddels weer naar huis. In de plaats is Jim gekomen (VS). Elke dag maakt ze ontbijt, lunch en avondeten voor ons klaar, heel fijn. Zo leren we ook Guatemalteeks eten kennen (veel bruine bonen en koolhydraatrijk eten), spreken we buitenschools ook Spaans en lachen we veel. Afgelopen weekend ben ik met Andrea en een paar van haar vrienden naar het strand geweest, Champerico. Relaxed om even te chillen, want je hoofd ontploft wel na een week Spaanse woordjes en onregelmatige werkwoorden. 's Avonds ga ik nog wel eens naar barretjes/discotheken hier in de stad, er is een klein studentenscene hier. En ja, ik spreek dan de helft van de tijd Spaans! Maar ik heb al ontdekt dat als je dat iedere avond uitgaat, je dat snel opbreekt, als je 's ochtends weer om 8 uur op school moet zijn. ;-).

Vanaf morgen heb ik vrij genomen van school en ga ik een 6-daagse hike naar Nebaj en Todos los Santos doen met Quetzaltrekkers. Door bergen, langs meren en kleine Maya dorpjes waar ze geen electriciteit hebben, en: zonder toeristen... Ik ben heel erg benieuwd, hou jullie op de hoogte!