Onder het motto ‘school blijft school' heb ik na vier weken Xela m'n biezen gepakt en ben weer gaan reizen. Om te beginnen met een driedaagse hike van Xela naar hippiestadje San Pedro, met mijn inmiddels favoriete organisatie Quetzaltrekkers. San Pedro La Laguna ligt aan een prachtig meer: Lago Atitlan. Uiteraard was mijn knie nog niet helemaal hersteld van de vorige hike. Dus na een dag lopen was ik op de afdaling alweer aan het creperen: ‘Ik wil Ibuprofen!!!'. Daardoor was mijn hike ietwat anders (stukken met de bus maakt het toch wel simpel). Maar wel weer mooie uitzichten gezien, met locals gebabbeld, bij een Maya gastgezin geslapen (compleet met kampvuur en akoestisch gespeelde traditionele liedjes), een Evangelische kerk binnengestapt waar op dat moment een priester tegen homoseksualiteit, masturbatie en pornografie aan het prediken was en ik heb Guatemalteeks zondag amateur voetbal mogen aanschouwen (stukken beter dan Ajax tegenwoordig).

In San Pedro weer herenigd met veel mensen van Celas Maya, mijn school in Xela. En wat doe je dan verder in een week aan Lago Atitlan?

• Elke morgen in het meer zwemmen.
• Kayakken.
• Speervissen (alleen jammer dat het weer niet het seizoen was, volgens onze gids... jaja, zal wel).
• DJ'en... jawel, ook San Pedro moest eraan geloven...
• en... paragliden!!!

Vooral dat laatste was echt gaaf. Ik had een knotsgekke Franse instructeur, Guy, superaardige kerel. Van te voren was ik scheitnerveus. Ik ben namelijk bang voor het gevoel om te vallen. En dat werd niet minder toen we met de pick-up op een berg stonden, aan de rand van een klif, 500 meter boven het meer en Guy met zwaar Frans accent zei: ‘Ah, zuu oonlie hev to run of ze cliff and neveur koom bek!'. Haha, grapjas! Maar uiteindelijk viel dat ontzettend mee. We wachtten tot de wind sterk genoeg was, Guy ving achter me de wind in de parachute (hij zat gelukkig aan me vast) en rennen maar. En het was eigenlijk net alsof je met een vliegtuig opsteeg... Wat een gevoel om zo hoog boven de grond met je beentjes in de lucht te spartelen, werkelijk waar adembenemend. Ik was het dan ook helemaal aan het uitschreeuwen van vreugde en ongeloof (‘Ik kan vliegen!'). De vlucht was van Santa Catarina naar Panajachel, een minuutje of 40.

Na een week was het wel weer mooi geweest in San Pedro en ben ik op zondag vertrokken naar Chichicastenango, waar de grootste ‘arts & crafts'mark van Guatemala huist. Niets gekocht, daar ik nog twee maanden moet rondzeulen met een al alsmaar zwaarder wordende backpack. In de week erna heb ik in totaal tegen de 30 uur in de bus of boot gezeten (net een part-time job). Maar goed, ik zit dan inmiddels ook wel op Utila, een eilandje voor de kust van Honduras, een slordige 500 km verder. Tussendoor heb ik wel kunnen genieten van Semuc Champay en de grotten van Lanquin, in de buurt van Coban. Laatstgenoemde was niet heel speciaal, Semuc Champay des te meer. Semuc Champay is een klein paradijsje met waterpoelen, waar je heerlijk kunt zwemmen. Semuc Champay is eigenlijk een soort van kalkstenen ‘brug': er eronder stroomt een rivier.

Daarna richting Rio Dulce, ook weer aan een meer gelegen: Lago Izabal. Lekker relaxen, nog even de watervallen van El Paraiso meegepakt. Heel grappig, het water van de waterval is warm, want het water komt van een geiser. Spring je in het water, dan spring je in een mix van koude en warme waterstroompjes. Later een 12 kilometer lange boottocht gedaan van Rio Dulce naar Livingston, dicht tegen de grens met Honduras aan. Overgestoken en na een nachtje in Tela te hebben overnacht de boot naar Utila gepakt.

Utila is het ultieme duikeiland. Het ligt voor de kust van Honduras, aan het het grootste rif ter wereld, na de Great Barier Reef. In Belize heb ik al eerder aan het zelfde rif gesnorkeld. De afgelopen dagen heb ik hier mijn duikcursus gevolgd (PADI Open Water Course). Hierbij leer je allerlei basics van het duiken... vooral met betrekking tot het afdalen, het blijven op een bepaalde diepte, weer naar boven gaan en wat te doen bij problemen onder water (bijvoorbeeld als je geen lucht meer hebt, dat oefen je ook gewoon). Je staat echt versteld wat voor wereld daarachter schuilgaat, heel wel interessant. Naast het duiken en het oefenen van skills, was het echt nog wel huiswerk maken plus het afleggen van een test ook om te ‘slagen'. Na de eerste twee dagen in ondiep water te hebben geoefend mochten we gisteren op 12 meter duiken, zo, en dan gaat een en wereld open! Zoveel prachtige tropische vissoorten gezien, schilpadden, koraalrif (bijvoorbeeld in de vorm van hersenen), scheepswrakken, heel vet! De laatste test was vandaag, twee keer duiken naar 18 meter diepte. Ging allemaal goed. Nu zijn ik en mijn duikmaatje Luke gecertificeerde duiker, jeeeeeh!

Kan het niet laten om het te vertellen, maar er was ook een absoluut dieptepunt van de week: het missen van de Champions League finale... Waarom: hier op Utila was er geen kanaal te vinden waarop ze het uitzonden! Wat dat betreft moet ik zeggen dat het, zeker met een aankomend EK, het toch wel eens leuk zijn om terug naar Nederland te gaan...

Nou ja, misschien was dat wel een grapje...

Erik

PS. Check de foto's rechtsboven maar vooral het You Tube filmpje hieronder van deze geluksvogel!